O, wat een licht in deze shoot. Ik droom er nog steeds van. We brachten ongeveer drie uur door, beginnend met de intieme moederschapssessie, en gingen daarna naar familiefoto's. Toen papa thuiskwam, namen we hem mee in de keuken, speelden we buiten met de kinderen en sloten af met een gouden uurtje in het park.

Een mooi gedicht voor een mooie sessie van C.G. Hanzlicek:

Ik bak een eitje voor mijn dochter.
"Waarom fluit je altijd?" vraagt ze.
"Omdat ik gelukkig ben."
En het is waar,
Hoewel het me verbijstert om het hardop te zeggen;
Er was een tijd dat ik het niet
als mijn toekomst had gezien. Het is deels een kwestie
Van wie er is om het ei op te eten:
Het zelf dat niet meer van zichzelf houdt
Door de saaiheid van vertrouwdheid,
Of dit kleine zelf,
Zo nieuwsgierig, zo hongerig,
Dat tevoorschijn kwam uit de vrouw van wie ik hou,
Een vrouw die van me houdt op een manier
Ik ben gaan denken dat ik verdien,
Nu het van buitenaf komt.
Alles verandert, wordt ons verteld,
En nu zijn de veranderingen overal:
Het huis met zijn ochtendlicht
Dat me vult als een openbaring,
De tuin met zijn bomen
Die elke zomer wat meer schaduw werpt,
De liefde van een vrouw
Die zowel verwarrend als niet verwarrend is,
En de liefde
Van dit geschreeuw van vragen in mijn taille.
Geschreeuw van vragen,
Jij geschreeuw van antwoorden,
Hier is je ei.